Nunha sucesión de escenas tranquilamente horribles, O gran caderno preséntanos sen enfeites, sen un chisco de sensiblería, unha fábula incisiva sobre as desgracias da guerra e do totalitarismo, máis tamén é unha auténtica novela de aprendizaxe dominada polo humor negro. Na gran vila que ocupan os exércitos estranxeiros, a vida tornou imposible. A seca ameaza. Así pois, unha nai conduce aos seus fillos ao campo, á casa da súa avoa. Terrible avoa: analfabeta, porca, avara, mala e mesmo asasina, dálles unha vida ben dura aos xemelgos. Lonxe de se deixar abater, estes aprenden sós as leis da vida, da escrita e da crueldade. Abandonados a si mesmos nun país preso pola guerra, privados do máis mínimo referente moral, dedícanse a anotar cada día, nun gran caderno, o balance dos seus progresos e a lista dos seus logros.
