Xosé Neira vilas e Laxeiro coñecéronse en Buenos Aires en 1952 e amistaron de por vida. Os encontros entre eles foron múltiples, non só na Arxentina senón tamén en Madrid, en Vigo, na Coruña, en Santiago... Neira evoca aquí ó seu amigo. Ambos naceron na comarca de Deza e ambos foron emigrantes en Cuba e na Arxentina. Neste libro sucédense as lembranzas, nunha e outra orela do Atlántico. O autor, ademáis, convocou a homes e mulleres de letras, pintores, músicos e outros seguidores laxeiranos, e a obra, de entrañable e dilatada elaboración, convertiuse nunha homenaxe múltiple ó gran artista lalinense. Nos diversos testemuños que aquí aparecen hai a un tempo agarimoso achego e admiración ante este ser humano e singular creador que foi Laxeiro.
