Lalín, outono do 1946. O avogado Román Ulloa recibe o encargo de
convencer aos descendentes dunha familia fidalga republicana para
que vendan o seu pazo a un alto mando afín ao réxime, encaprichado
coa propiedade.
Así comeza Acta de vítimas, novela sobre os abusos seudolegais
amparados polo franquismo, e recreación dunha época terrible na
que o medo era rasgo definitorio dunha sociedade sometida. As sutís
presións, as medias verdades susurradas, a tensión ambiental permanente, conforman a contorna na que respiran día a día unha galería
de personaxes que abranguen un amplo mostrario de actitudes: desde
o colaboracionismo activo ata o forzado, pasando pola resignación
cabal e os brotes illados de rebeldía. Pero, como o impulso de vivir
sobreponse a todo, nestas páxinas hai tamén cabida para a tenrura, a
lembranza, o agarimo, o humor... e os arroutos de dignidade mesmo
no contexto máis hostil e opresivo. A multitude de caracteres secundarios
que poboan o relato complementan unha visión daquela Galicia
desapacible e gris, especialmente para as vítimas sen acta que as
recoñecera como tales.
