A morte do seu tío Peixoto leva a Xan a lembrar un tempo pasado no que as personas non podían pensar en liberdade. Dese tempo gris, feito da cor da mesquindade e do medo, Xan garda as páxinas dun diario de adolescencia que lle fan lembrar o sopro de humanidade que a aparición do seu Peixoto veu introducir na súa vida.
