Olivia tiña catro años cando leu por vez primeira a mente da súa nai. Estaba mirando para ela e decatouse de que non movía os beizos; no entanto, si escoitaba con claridade a voz da nai dentro da cabeza. Non lle estrañou; cando se teñen catro anos non hai moitas cousas que che estrañen. A partir dese momento, o poder de Olivia foi medrando aos poucos. Daquela, a cativa descubriu algo: a mente de cada persoa ten un «olor», ou un «sabor», ou un «son», ou un «tacto» distintos. Con todo, nunca topou nada tan horrible e nauseabundo como cando, algúns anos despois, captou a mente do monstro.
