O doutor Livingstone, supoño recolle unha serie de encontros, casualidades e inquedanzas que atoparon o vieiro do relato periodístico. ¿Como lembrar aquel Valle-Inclán que veu morrer a súa amada Compostela, cando xa ó lonxe soaban as campás agoiradoiras dunha guerra fratricida? ¿Como resisitir a tentación de buscar, por montes e vales, á afouta e destemida Pepa A Loba, esa bandoleira galega que pasea a súa alcuña polas negras sombras da segunda metade do século XIX? ¿Como non acompañar a aquel Hemingway que ollou con pasmo a baía viguesa, que gozou coas corridas de touros na Coruña e andou ás troitas no río Tambre? ¿Como no caer rendido ante a palabra profunda e sentida do pintor Manuel Colemeiro? ¿Como esquecer a maxia oral e literaria de Gonzalo Torrente Ballester? ¿Como non cismar arredor do humorismo galego, esencia radical e diferenciadora que corre polas veas de Castelao, Valle-Inclán, Cela, Camba ou Fernández Flórez? Todas estas e outras moitas máis, son cousas que non podía deixar de indagar un xornalista inquedo, que se move entre as esixencias da súa vocación e o azar dos encontros. O resultado é este libro, O doutor Livingstone, supoño, dunha variedade extraordinaria, pero tamén dunha orixinalidade e dun interese fóra de toda dúbida.
