Marta, unha rapaza de case dezasete anos, lembra os últimos meses da súa vida diante do espello. Para ela foi todo un alivio deixar de oír xente facéndolle preguntas, deixar de oír consellos, deixar de oír chorar a súa nai. Mais para Marta foi, sobre todo, un alivio non ter que comer e non ter que facer como que comía, e non ter que vomitar o que comeu para disimular diante da súa familia. O seu desexo é verse reflectida no espello tal como era. Marta ante o espello é un monólogo teatral que aborda con crueza, non exenta de doses de ironía, a difícil situación que viven as rapazas que padecen anorexia ou bulimia, doenzas que poden chegar a provocar a perda do control das súas vidas.
