Un novo poemario de LuÃs González Tosar, con limiar de Xosé LuÃs Méndez FerrÃn e ilustracións de Manuel Quintana Martelo. [...] escribo a eito, en remuÃño, sobre LuÃs González Tosar, que é un poeta que traspasa, con esta súa Estúrdiga materia, a plenitude e a madurez. Fágoo desde o punto de vista daquel que o viu nacer como escritor, que o viu medrar e se converter no home grande que é. Isto quere decer que, mais ca nunca na miña vida, estou a producir un texto discursivo no que experimento o certo da velleza. De por parte, escrÃboo na Underwood que mercara meu pai en 1919 e na que el lle facÃa as crónicas de Vilanova dos Infantes á Zarpa de Blanco Torres e don Basilio. E todo canxa ben porque o Tempo nos leva coma o rÃo de DÃaz Castro, todo en lapas... Diciamos plenitude, sabedorÃa, cume: este libro de LuÃs González Tosar arrastra por popa toda a literatura galega e parte da feita noutras linguas que o autor frecuenta. Nesta tradición e diálogo de culturas Estúrdiga materia é unha lección maxistral que ha perdurar alén da nosa morte. Do limiar de Estúrdiga materia, Xosé LuÃs Méndez FerrÃn
